Spotyka się także rozruszniki
Budowa i zasada działania rozrusznika elektrycznego
Rozrusznik to szeregowy lub szeregowo-bocznikowy silnik elektryczny, wyposażony w mechanizm sprzęgający zwany bendiksem. Podstawowe części składowe rozrusznika elektrycznego to: uzwojenie wzbudzenia, wirnik z uzwojeniami i komutatorem, szczotki komutatora, urządzenie załączające i sprzęgające. Uzwojenie wzbudzenia jest połączone szeregowo z uzwojeniem wirnika stąd nazwa silnik szeregowy. Spotyka się także rozruszniki z uzwojeniami tylko w wirniku, a bez uzwojeń wzbudzenia w stojanie - pole magnetyczne wytwarzają silne magnesy trwałe. Jednakże w przypadku rozruszników, które są silnikami elektrycznymi większej mocy dominuje rozwiązanie, w którym pole magnetyczne wytwarzane jest przez elektromagnes (wzbudzenie w stojanie). Magnesy trwałe (silniki obcowzbudne) stosowane są przede wszystkim w silnikach o niewielkich (ułamkowych) mocach wykorzystywanych w pojazdach do napędu wycieraczek lub pomp spryskiwaczy szyb.12
Ponieważ rozrusznik pobiera duży prąd (do 600 A), uzwojenia wirnika wykonuje się z grubego drutu lub płaskownika miedzianego. Końce uzwojeń są przylutowane do segmentów komutatora.
Urządzenie sprzęgające służy do sprzęgania rozrusznika z kołem zamachowym silnika w celu wprawienia w ruch obrotowy wału korbowego. Elementem sprzęgającym jest zębnik osadzony na wałku wirnika, zazębiany z wieńcem zębatym koła zamachowego silnika. Mechanizm sprzęgający osadzony jest na wirniku poprzez gwint o dużym skoku (bendiks), gwint ten sprawia, że przenoszenie momentu obrotowego z rozrusznika na sprzęg, przesuwa sprzęg w stronę zębnika, a przenoszenie w drugą stronę wycofuje sprzęg. Zębnik łącznika jest osadzony na sprzęgniku poprzez sprzęgło wałkowe jednokierunkowe (identyczne jak wolnobieg w rowerze) zabezpieczające rozrusznik przed napędzaniem go przez silnik gdy uzyska obroty większe niż obroty rozrusznika. W celu ułatwienia zazębiania mechanizm sprzęgający jest przesuwany w stronę zębnika poprzez widełki przez elektromagnes, co sprawia, że rozrusznik jest zazębiany zanim rozrusznik zacznie się obracać.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozrusznik_silnika_spalinowego
Ciekawostką jest fakt
Montaż Lanosa w Polsce z zestawów SKD w Fabryce Samochodów Osobowych rozpoczęto 30 września 1997 roku. Początkowo z silnikami 1,5 8V oraz 1,6 16V.
Już w 1998 roku rozpoczęto produkcję tego pojazdu z wykorzystaniem 60% części polskich (przede wszystkim zmieniono typowo koreańską tapicerkę oraz fotele, nie zapewniające odpowiedniego komfortu europejczykom). Udział polskich części stopniowo rósł i w 1999 roku wynosił 71%, 2000 - 81%, 2001 - 93%, ostatecznie Lanosy produkowane były z 98% wykorzystaniem części polskich.
Ciekawostką jest fakt, że wersja 3 drzwiowa w dalszym ciągu była montowana, ale tym razem z zestawów CKD, wycofano ją z oferty w 2002 roku. W tym samym roku wycofano z oferty silnik 1,5 8V, gdyż nie był on w stanie spełnić normy czystości spalin Euro 3.
W 2000 roku ruszył eksport polskich Lanosów na Ukrainę, w pierwszym roku wysłano prawie 1300 aut, eksport ten stopniowo rósł aby osiągnąć w 2007 roku ponad 60 tys. egzemplarzy.
Wraz z wycofaniem się w 2004 roku Daewoo z FSO postanowiono zmienić nazwę pod jaką sprzedawany był ten pojazd na FSO Lanos. Pierwsze egzemplarze pod nową marką trafiły do salonów sprzedaży w październiku tego roku. Rok później wycofano z oferty silnik 1,5 16V, gdyż istniała konieczność jego importu z Korei.
Modele eksportowe na Ukrainę dalej oferowane były z jednostkami 1,5 8V jak i 1,6 16V oraz pod marką Daewoo (na Ukrainę trafiły również małe partie pod marką FSO), natomiast na polskim rynku jedynymi jednostkami napędowymi były 1,4 8V i 1,6 16V produkowane w rumuńskim zakładzie Daewoo Automobile Romania. W kwietniu 2007 roku FSO wprowadziło do oferty model Lanos plus, który był atrakcyjniejszą wersją wyposażeniową Lanosa. Od połowy 2008 roku na rynku polskim dostępne były jedynie Lanosy plus.
3 października 2008 roku nastąpiło planowane zakończenie produkcji Lanosa w zakładzie na Żeraniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Daewoo_Lanos
Produkcję nowej generacji samochodów
Produkcję nowej generacji samochodów Daewoo o oznaczeniu wewnętrznym T200 rozpoczęto w 2002 roku od wersji 5-drzwiowej. Sprzedaż na rynku europejskim zapoczątkowana została już we wrześniu. Jeszcze w tym samym roku do produkcji skierowana została wersja sedan, która w stosunku do swojego 5-drzwiowego odpowiednika otrzymał nieznacznie zmienioną przednią część nadwozia. Sprzedaż w krajach, w których marka Daewoo była silnie zakorzeniona (Polska, Rumunia, Ukraina) rozpoczęto w 2003 roku pod nazwą Chevrolet Aveo. Od 1 stycznia 2004 roku w pozostałych państwach europejskich samochód ten sprzedawany był pod zmienioną nazwą na Chevrolet Kalos.
W 2004 roku przedstawiono oraz wdrożono do produkcji 3-drzwiową odmianę modelu Kalos/Aveo. Rok później zaprezentowano na międzynarodowych targach w Szanghaju wersję sedan poddaną liftingowi przedniej części nadwozia. Tak zmieniony pojazd o oznaczeniu fabrycznym T250 wprowadzony został do sprzedaży w Europie w 2006 roku pod nazwą Chevrolet Aveo (w Polsce Aveo Sedan).
We wrześniu 2007 roku na międzynarodowym salonie samochodowym we Frankfurcie przedstawiono zmodernizowane wersje 3 i 5-drzwiową. Modele te należące do serii T250 zostały skierowane do produkcji seryjnej w 2008 roku. Oprócz nowej nadającej dynamizmu sylwetce pojazdu przedniej oraz tylnej części nadwozia pojazdy te otrzymały nowe jednostki napędowe 1.2 16v o mocy maksymalnej 84 KM oraz 1.4 16v o mocy maksymalnej 101 KM. Wraz z tą modernizacją zmieniono ostatecznie nazwę hatchbacków z Kalos na Aveo. Pod koniec 2010 Aveo T250 zostało zastąpione w Korei przez nową generację T300.
W październiku 2007 roku rozpoczęła się produkcja tego modelu w zakładach FSO w Warszawie. Pierwsze pojazdy próbne zjechały z taśm 11 lipca 2007 roku, natomiast oficjalna produkcja rozpoczęła się 6 listopada 2007 roku. Do kwietnia 2008 roku Aveo produkowane przez FSO dostarczane było wyłącznie na rynek ukraiński. Oficjalna produkcja wersji 3 i 5-drzwiowej ruszyła 14 lipca 2008 roku. Produkcja Aveo T250 w FSO zakończyła się w marcu 2011 roku, następca nie trafił do produkcji w Polsce, m.in. ze względu na zniesienie przez UE ceł na auta z Korei
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chevrolet_Aveo