Nadwozie samonośne
Nadwozie samonośne (z fr. monocoque) ? rodzaj nadwozia, gdzie elementem nośnym jest samo pudło będące belką nośną, dzięki czemu wyeliminowano podział na podwozie ramowe oraz karoserię nieniosącą na nim osadzoną (np. samochody ciężarowe).
Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej. Pośrednią konstrukcją jest nadwozie półniosące, gdzie karoseria jest przykręcana na sztywno do lekkiej ramy.
Budowa
Nadwozie samonośne składa się z:
płyty podłogowej (w samochodach osobowych i autobusach niskopodłogowych)
kratownicy (w autobusach dalekobieżnych) lub ostoi (w konstrukcjach kolejowych)
struktury nośnej nadwozia (słupki boczne, wzmocnienia dachowe itp.)
Zastosowanie
Nadwozie samonośne najczęściej jest stosowane w konstrukcjach pojazdów. Pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym była Lancia Lambda, następnie powstały nadwozia trolejbusowe Vetra, furgonów Chenard&Walcker i autobusowe, gdzie pierwszy był w 1942 r. Chausson, którego nadwozie było także stosowane jako trolejbusowe.
Pierwsze polskie konstrukcje samonośne pochodzą z lat pięćdziesiątych XX wieku i są to: Mikrus MR-300 w zakresie samochodów osobowych, i San H01 w dziedzinie autobusów, jednak oba pojazdy nie odegrały znaczącej roli w polskiej motoryzacji.
Rozwój nadwozi samonośnych doprowadził m.in. do powstania autobusów i tramwajów niskopodłogowych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadwozie_samono%C5%9Bne
Chevroleta Aveo
W październiku 2004 roku rozpoczęto sprzedaż tego modelu na rynku polskim jako FSO Lanos, jednak modele eksportowane na Ukrainę dalej oferowane były pod marką Daewoo (na Ukrainę trafiały również małe partie aut pod marką FSO). Niedługo po tym fakcie wycofano z oferty silniki 1,5 16V (ze względu na konieczność ich importu z Korei). W kwietniu 2007 roku zaprezentowano Lanosa plus, który był atrakcyjną, bardzo dobrze wyposażoną wersją tego auta. Od połowy 2008 roku na rynku polskim oferowano wyłącznie Lanosy plus.
22 kwietnia 2004 GMDAT podpisał z FSO umowę dającą prawa do produkcji Lanosa i Matiza do końca 2006 roku, a prawa do sprzedaży do połowy 2007 roku. Umowa gwarantowała również FSO prawo do eksportu samochodów oraz dostawę części zamiennych w ciągu 7 lat. Jednak na przełomie 2006 i 2007 znów przedłużono prawa do produkcji do końca 2008 roku, a sprzedaży samochodów do połowy 2009. FSO, ze względu na rozwój produkcji Chevroleta Aveo, oraz kończącą się umowę licencyjną zakończyło produkcję Lanosa 3 października 2008 roku. Jego produkcję przyjął AvtoZAZ i od tej pory je wyłącznym producentem tego modelu na świecie. Początkowo część podzespołów do jego produkcji była importowana z Polski.
Przez pewien czas Lanos zajmował czołowe miejsca na listach sprzedaży w swoim segmencie w Polsce (ok. 2000 r.). Po jego wprowadzeniu na rynek znacznie spadła sprzedaż produkowanego od kilku miesięcy wcześniej Fiata Siena i w mniejszym stopniu jego odmiany Palio Weekend i spadała dalej w kolejnych latach. Z jego powodu planowana na 50 tys. sztuk rocznie produkcja obu tych modeli osiągnęła maksymalnie jedynie 50% tej liczby w 1998 roku. Popularność Lanosa spadła podczas afery dotyczącej bankructwa Daewoo Motors. W późniejszym okresie znacznie wzrosła ze względu na eksport na Ukrainę.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Daewoo_Lanos
Koszty związane z naprawą motorów
Naprawa motorów może być mniej lub bardziej skomplikowana. Wszystko zależy od tego, jak dużej awarii uległ motor wymagający naprawy. Dlatego naprawa motoru może przebiec bardzo szybko i będzie można odebrać go od mechanika nawet tego samego dnia. Jednak może się zdarzyć, że awarii ulegnie taka część motoru, że trzeba będzie zamówić jej zamiennik w innej części kraju lub za granicą. Wówczas koszty naprawy motoru mogą bardzo wzrosnąć, ale wydaje się, że warto je ponieść, jeżeli dzięki temu będzie można odzyskać swój motor. W razie wątpliwości mechanik będzie mógł użyć motoru po raz pierwszy zanim odda go klientowi. W ten sposób zadba o jego bezpieczeństwo, co również należy do obowiązków mechanika.