Monumentalne budowle zwane są grobowcami
Nagrobek
Nagrobek Juliusza Tarnowskiego w Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej w Tarnobrzegu
Informacje w projektach siostrzanych
Commons-logo.svg Multimedia w Wikimedia Commons
Wikiquote-logo.svg Cytaty w Wikicytatach
WiktionaryPl nodesc.svg Definicje słownikowe w Wikisłowniku
Nagrobek ? trwałe oznaczenie miejsca pochówku ciała lub prochów osób, rzadziej zwierząt w postaci kompozycji architektonicznej. Mają na celu zachować pamięć o osobie zmarłej. Monumentalne budowle zwane są grobowcami.
Wykonane mogą być w formie usypanej mogiły (np. kurhan, kopiec), głazu, płyty, pomnika (dolmen, epitafium, stela) lub budowli (piramida egipska, mastaba, mauzoleum).
Rodzaje form nagrobków w historii
czasy prehistoryczne ? kurhany i budowle megalityczne
starożytny Egipt ? mastaby i piramidy
starożytna Grecja ? stela, tolos, mauzoleum
starożytny Rzym ? stela, sarkofag, kapliczki
średniowiecze ? nagrobki oznaczone płytą kamienną, krzyżem, reprezentacyjne ? w kościołach w formie płyty montowanej w posadzce lub ścianie (tumba), sarkofag
od renesansu ? wielokondygnacyjne nagrobki przyścienne z dekoracją zależna od epoki
od klasycyzmu i współcześnie ? skromniejsze nagrobki w formie grobowców na cmentarzach, płyt, pomników, czy prostych, płasko ułożonych małych płyt, najczęściej wykonywane z naturalnego granitu.
inne kultury ? np. związana z judaizmem ? macewa; z islamem ? słup z turbanem;
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nagrobek
informacja o śmierci
Nekrolog ? informacja o śmierci danej osoby, podana do publicznej wiadomości.
Może zawierać również dodatkowe informacje, jak: miejsce i czas uroczystości żałobnych oraz pogrzebu, wyrazy współczucia dla bliskich, czy też krótką wzmiankę opisującą daną postać i okoliczności śmierci. Nekrologiem może być również dłuższy artykuł prasowy (także audycja radiowa lub program telewizyjny) przybliżający i wychwalający daną postać w tonie odpowiednio poważnym i uroczystym, jeżeli jego charakter jest czysto informacyjny, pozbawiony publicystyki. Nekrologi zawierają często elementy graficzne, pozwalające identyfikować, do jakiej społeczności religijnej należał zmarły.
Informacją podobną do nekrologu jest klepsydra, czyli ogłoszenie w postaci afiszu zawierającego te same podstawowe informacje, co nekrolog. Klepsydra rozwieszana jest na zlecenie rodziny zmarłego, w miejscach publicznych do tego wyznaczonych (ściany domu zmarłego, słupy ogłoszeniowe, przedsionki świątyń, miejsca, gdzie zmarły często przebywał jako osoba znana, itp.) Najczęściej klepsydra występuje, jako prasowa informacja lokalna i stanowi w takiej postaci nekrolog lub kondolencje. Współcześnie coraz rzadziej jest rozwieszana jako afisz, a coraz częściej występuje w Internecie w serwisach. Również ze względów psychologicznych klepsydra jest chętniej używanym określeniem, jako forma stosowana nekrologu i kondolencji (również podziękowań lub informacji o mszach np. w rocznice śmierci) w druku, bądź w Internecie.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nekrolog
Czas pogrzebu od chwili śmierci
W większości krajów, dopuszczających tę formę pochówku praktykuje się zakopywanie urn w płytkich grobach ziemnych lub ustawianie urn w kolumbariach za cienką płytą w ścianach krypt cmentarnych (nekropoliach) lub galeriach cmentarnych. W prawie wszystkich krajach związkowych Niemiec jest to w zasadzie jedyna dozwolona forma pochówku prochów1. Niektóre kraje związkowe Niemiec wydają jednorazowe pozwolenia na zatopienie prochów w rozkładalnej biologicznie urnie na pełnym morzu, ponadto niektóre z powyższych dopuszczają na zatopienie prochów w obszarze wód przybrzeżnych lub zakopanie w rozkładalnej biologicznie urnie w lesie. W niektórych krajach świata praktykowane jest też rozsypanie spopielonych prochów. W Polsce oraz w niemieckiej Mecklemburgii-Pomorzu Przednim2 prawo zezwala wyłącznie na rozsypanie prochów na terenie cmentarza. W niektórych krajach, np. w Szwajcarii czy USA dopuszczalne jest przechowywanie urny z prochami w domu rodziny zmarłego lub zakopanie jej w dowolnie wybranym miejscu. We Francji w 71% przypadków urna z prochami zabierana jest do domu, w 21% złożona na cmentarzu a w 8% prochy zostają rozsypane.
Czas pogrzebu od chwili śmierci, za kilkoma wyjątkami, nie jest ściśle przepisany. Niemieckie kraje związkowe zakazują pogrzebu wcześniej niż 48 godzin od zgonu; najpóźniejszy możliwy czas pogrzebu jest regionalnie zróżnicowany, przykładowo Bawaria nakazuje na swym terytorium chować zmarłych w ciągu 96 godzin od zgonu, a Szlezwik-Holsztyn w ciągu 216 godzin3. W większości państw dopuszcza się niekiedy ponadtygodniowe lub dłuższe opóźnianie pogrzebu, aby móc zorganizować manifestacyjny jego przebieg oraz umożliwić udział w nim przyjezdnym z odległych zakątków Ziemi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pogrzeb