Artykuł o zdrowiu i medycynie

wybierają jednak prywatne ośrodki zdrowia, oferujące nie tylko szereg o wiele bardziej skomplikowanych badań, ale także na przykład dostosowany do potrzeb pacjenta grafik przyjęć u określonych lekarzy a także więcej specjalistów.

Artykuł o zdrowiu i medycynie

Czy pacjenci wolą leczyć się za prywatne czy publiczne pieniądze?

Wiele osób staje przed dylematem odnośnie wyboru publicznej lub prywatnej placówki. Coraz częściej pacjenci wybierają jednak prywatne ośrodki zdrowia, oferujące nie tylko szereg o wiele bardziej skomplikowanych badań, ale także na przykład dostosowany do potrzeb pacjenta grafik przyjęć u określonych lekarzy a także więcej specjalistów. Niewątpliwie, jedną z głównych zalet sprawiających, że pacjenci chętniej niż publiczne ośrodki zdrowia wybierają prywatną opiekę medyczną jest to, że czas od rezerwacji do wizyty lekarskiej jest o wiele, wiele krótszy niż w przypadku wizyt, które odbywają się przy refundacji przez Narodowy Fundusz Zdrowia.


Jaki jest zakres kardiologii?

Kardiologia koncentruje się nie tylko na wrodzonych i nabytych chorobach serca, ale także zajmuje się naczyniami krwionośnymi. W zakresie zainteresowań kardiologów mieści się więc cały układ krążenia i tzw. choroby sercowo-naczyniowe (ang. cardiovascular diseases) obejmujące m.in. nadciśnienie tętnicze. Zakres wiedzy dotyczący tej choroby na przełomie XX i XXI wieku stał się jednak na tyle szeroki, że np. w Polsce wyodrębniono samodzielną specjalizację medyczną hipertensjologię56.

W procesie diagnozowania i leczenia chorób nie związanych bezpośrednio z sercem dochodzi do nakładania się na siebie dziedzin wiedzy takich jak hipertensjologia, neurologia, pulmonologia, angiologia.

Do specjalnych zadań i metod badań kardiologicznych zalicza się:

rozpoznanie i badanie wrodzonych i nabytych chorób serca, układu krążenia, naczyń krwionośnych i mięśnia sercowego
wsparcie i prowadzenie podczas rehabilitacji pacjentów z chorobami serca i układu krążenia i socjalno-medyczna ocena ich zawodowej odporności;
podstawowa intensywna opieka medyczna;
badanie serca przy pomocy ultradźwięków (np. echokardiografia);
diagnostyczne cewnikowanie serca m.in. z koronarografią;
wspólnie z innymi dziedzinami naukowymi interdyscyplinarne ustalenie wskazówek w procesach leczenia i ocena nuklearno-medycznych badań i metod leczenia chirurgicznego.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kardiologia#Zakres_dziedziny


Historia okulistyki

Według historyków indyjskich pierwsze operacje okulistyczne wykonywano już 4,5 tys. lat p.n.e. Jest to teza sporna, z uwagi na brak źródeł. Pierwszą pisemną wzmiankę o operacji okulistycznej zawiera Kodeks Hammurabiego (spisany ok. 1772 p.n.e.), w którym paragraf 215 opisuje operację usunięcia ropnia worka łzowego1.

Pionierem operacji na oku w medycynie współczesnej był XVI-wieczny Niemiec Georg Bartisch (1536-1606), który w 1583 roku usunął gałkę pacjentowi z powodu raka2. W 1709 roku Michel Brisseau odkrył, że przyczyną zaćmy jest zmętnienie soczewki w oku. Pierwsze szpitale okulistyczne powstawały kolejno w Wiedniu (1786), Londynie (1804, Moorfields Eye Hospital) i Petersburgu (1806)2.

Pierwszy polski ośrodek okulistyki (Instytut Oftalmiczny) założył w 1823 roku Wiktor Feliks Szokalski2, uznawany za ojca polskiej okulistyki.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Okulistyka